1985'lerde Istanbul Pendik karakolunda ikinci görev yerime başladığımda ekarakolun minibüsü bile yoktu.
Yaya 24/24 iki grup çalışırdık.
Olaya yaya müdahale ederdik.
Suçluların, şüphelilerin sabika kayıtları için Pendik köprüsüne minibüslere yalvar yakar bindirir çıkardık. Belediye otobüsleri dahi bulmak zordu ve şehirlerarası yolcu otobüslerine 10 ıle 20 kişiyi birbirlerine kelepçe ile bağlayıp tek başımıza bindirir Mecidiyeköy, Gayrettepe polis merkezlerine götürüp işlemlerini yaptırır, belediye otobüsü ıle Sirkeci Sansaryan Handa bulunan Asayiş Şubesine götürür, kayıtlarını ve sorgulamalarını yaptırdıktan sonra feribotla Kadıköye geçer, belediye otobüsleri ıle karakola geri getirir, fezlekeleri yazıldıktan sonra da Kartal adliyesine yine, minibüs, otobüs bizi kim acıyıp alırsa onlarla götürürdük.
Bunlar 1988den sonra değişmeye başladı, Emniyet Müdürü rahmetli Ünal Erkan tarihte ilk kez polise 12/24 çalışma düzeni getirdi. Karakollara araçlar verilmeye başlandı.
Ben de o arada kendi kendime Ingilizce öğrenip Turizm polisi şube müdürlüğünce tayin olmuştum.
Şimdi polisin ağır çalışma şartları Istanbul gibi metropollerde hâlâ çözülmüş olmasa da epey yol alındı.
Artık yazdığım araç sorununu bu gün hatırlayan memur çıkmaz bile.
Bir de şu cemaat, tarikat kökenli memur örgütlemesi yapmasalar ne kadar güzel olurdu.
Polis her zaman yazdığım gibi halkın insiyatifi ıle yaşayan bir kurumdur ve halkın hizmetçisidir.
Onu siyasi iktidarlarlarin, cemaatlerin, tarikatların memuru yapanlara, buna hizmet edenlere lanet olsun.
Polis halktan çıkan insanlardan oluşur ve halkın hizmetinde olacaktır.
Saygılar, selamlar.
Alaeddin Yavuz
