 |
| İ.İnönü ile C.Bayar |
Eskiden, sıcak sudan soğuğa elini sokmayan, burnu havada, küsmüşçesine insanlarla konuşmaktan kaçan, ortalara çıkmayan, çoluk çocuklarına iş ve ticari faaliyetlerini terk ettirip, yoksulluğa mahkum eden (!), makamında oturan, tuzluk (!) gibi duran, penguen gibi giyinen salon adamı denilen devlet büyükleri vardı.
Kabir azabında ilk sorguyu yapacak Münkir ve Nenkir denilen melekler gibi bir dudağı yerde bir dudağı gökte, ağzını açsa tufan kopacak korkusu verirlerdi.
Kimseye dokunmasalar bile huşu ile onlardan uzak durulurdu ve adları saygı ile anılırdı. Aile fertlerinden önceki işlerindeki çevrelerine kadar herkes için övünç kaynağı olurlardı., Adları ahlaksız kirli işlere karışmazdı ve "iyi ahlak, örnek devlet adamı, örnek aile babası" gibi örneklemelere konu edilirlerdi.
Ne onlardan kimse bir şey istemeye cesaret edebilir ne de onların bir şey istedikleri duyulurdu. Yedi sene Çankaya köşkünde oturur, sonra bir törenle gelene yerini verirler ve bir daha görünmezlerdi.
İçlerinde cunta ile gelen, astıran ve kestiren Nato beslemeli tiplerin yanında bazılarının kafalarına çiçek yerine anayasa kitabı atanları ve bir günde devlete %200 devalüasyon yaptıranları da çıkmışsa da, hırsızlıkları, yolsuzlukları bu kadar konuşulup dillere destan olanı bir Turgut Özal vardı, onun da ailesi adını kötüye çıkartmıştı.
Şimdiki gibisini ne ülkemiz gördü ne de dünya gördü. Bu özel imalat.
Bütün kavramları sildi attı.
Artık cumbabaların şerefli olmaları değil, kaypak, hileci, üç kağıtçı, yiyici olmaları gerekiyor.
Aksi takdirde adamlar görevlerine yoğunlaşamıyorlar. Örnek Tayyip, adam öyle yoğunlaştı ki iktidar eden güçler dahi son iki seçimdir indiremiyorlar. Adam padişahlığı bile ilan etti sayılır. Ömründe bir C.B, Başbakan tayin eden kaç kişi var?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder